- Χριστόπουλος, Αθανάσιος
- (Καστοριά 1722 – Βουκουρέστι 1847). Έλληνας νομικός, λόγιος και ποιητής. Σπούδασε στο Βουκουρέστι και στην Ιταλία φιλολογία, ιατρική, νομικά. Πήρε ανώτερα αξιώματα στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, ως ευνοούμενος του Φαναριώτη ηγεμόνα Αλεξάνδρου Μουρούζη. Εκεί γνωρίστηκε και με τον Δημήτριο Καταρτζή και επηρεάστηκε από τις γλωσσικές του ιδέες. Όταν ο Μουρούζης απομακρύνθηκε, ο X. τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη αλλά αργότερα ξαναβρίσκεται με αξιώματα στις ηγεμονίες, στην αυλή του Ιωάννη Καρατζά. Τότε του ανέθεσαν και τη νομοθετική ανασύνταξη της χώρας· αργότερα ιδιώτευσε στην Τρανσυλβανία. Από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη πήρε την εντολή να περιοδεύσει την Επτάνησο ως απεσταλμένος της Φιλικής Εταιρείας. Μετά την απελευθέρωση ήρθε στην Ελλάδα, τελικά όμως ξαναγύρισε στην Τρανσυλβανία (1836), αφού απογοητεύτηκε από την κατάσταση που βρήκε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Ο X. είναι ένας πανεπιστήμονας· έγραψε έργα φιλολογικά, γλωσσικά, αρχαιολογικά, φιλοσοφικά, νομικά, λογοτεχνικά, ειδικότερα ποιητικά. Ο χρόνος σεβάστηκε μόνο τα τελευταία, όχι για την ποιότητά τους, αλλά γιατί φανερώθηκαν σε μια στιγμή ανυπαρξίας οποιασδήποτε καθαρά ποιητικής κίνησης. Έτσι ο X. πέρασε στη νεοελληνική γραμματολογία ως ένας από τους προδρόμους. Τα Λυρικά του (1811) είναι στιχουργήματα στη δημοτική, απλοϊκά και χωρίς βάθος, που εξυμνούν τη χαρά του κρασιού και του έρωτα μέσα στη ματαιότητα της ζωής. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ανδρέας Κάλβος, ο στρατευμένος ποιητής του ΄21, κατηγόρησε, έμμεσα (στην ωδή του Εις Πάργαν, στροφή γ’), τον X., που τα ποιήματά του, αν και είχαν γραφτεί σε εποχή δουλείας, προορίζονταν να τραγουδιούνται στις διασκεδάσεις των Φαναριωτών ηγεμόνων και αποπνέουν την τρυφή και την απόλαυση, αποτελώντας τελικά, ποίηση συμποσίων.
Ο ποιητής Αθανάσιος Χριστόπουλος.
Dictionary of Greek. 2013.